EEN MOOIE SNEEUWBAL: 9.2: Bee-deetuin |
 De beedeetuin was Dennendal op zijn best: buiten, de geur van aarde, gezond voedsel verbouwen, lekker aan 't werk, gezellig thee- en koffiedrinken in de kantine, vuile handen, modderige klompen en overalls, kruiwagens, landbouwgereedschap - op de rechterafbeelding Willem Klootwijk in actie (dubbelklikken afbeelding geeft fotopagina) |
| De geur van
aarde We kregen 't ontbijt, de lunch en het warm eten aangeleverd door de keuken van de Hoeve. Daarvoor reden er karretjes over het terrein die de paviljoens langs gingen met bussen en pannen. Maar dat voedsel was standaard inrichtingskwaliteit. De groepsleiding stelde hogere eisen, wenste afwisseling met zuurdesembrood, onbespoten groente en fruit, en wilde dat ook voor de paviljoensbewoners. De beedeetuin was de verwezenlijking van een ideaal: de tuin voorzag in arbeid en frisse lucht, in vitamines en levenskracht. Maar je kreeg wél rouwrandjes onder je nagels, die niet altijd even snel en goed te verwijderen waren - sommige ouders hadden problemen met peen, bieten en sla die je van de modder moest ontdoen, met de geur van aarde. De consumptie van eigen verbouwd voedsel hield ook in dat meer op de groepen gekookt werd, en daarvoor waren weer meer keukenvoorzieningen nodig. Daarvoor moest er meer geld komen en werden extra fondsen bij gemeentes aangeboord. Er bleek dat sommige bewoners geen gebruik maakten van gemeentelijke toelages waarop ze wel recht hadden. De toelages gaven enige financiële armslag (het was eigenlijk begin van de huidige praktijk van het Persoons Gebonden Budget). Zo haalde het een het ander uit, en kreeg het alternatief geleidelijk steeds meer gestalte. De tuin was ook filosofisch een typisch Dennendalproduct. Hij was deels gebaseerd op de uitgangspunten van tuinarchitect Le Roy, die 'eerst in zijn eigen tuin, daarna op een stuk grond daartoe aangeschaft in het Oranjewoud een onnatuurlijke daad pleegde: hij liet de natuur op haar beloop. Op het stuk grond dat hij wiedde noch anderszins bewerkte, zaaide hij van alles en nog wat, spitte het zaakje om zodat hoogteverschillen ontstonden, zegende zijn werk en liet het verder aan de Voorzienigheid over. En de slakken kwamen terug!' (Dennendalkrant: 10 aug. 1973). |