HOME - INHOUD - TERUG - VOLGENDE: Epiloog NW-DENNENDALSTRIP: PAG. 16: 'De vernieuwers hebben toch gewonnen'

Dirkshorn-commune: van links naar rechts: Aris Engel, Joop Reinierse, Fred Hakhof, Martin Vernooy, Erna Westhof, Hennie Lodewijks, Martin de Rooy.

Gevolgen van de strijd Het verdunde dorp in de Dolderse Bossen mocht Nieuw-Dennendal niet realiseren. Wél stimuleerde de aandacht die de strijd vroeg een aantal nevenontwikkelingen. Voor de St. Bavo-inrichting werden bouwplannen voor een verdunde inrichting goedgekeurd (de Hafakker). De Dirkshorn-commune fungeerde tot juli '76 als gezinsvervangend tehuis voor een zevental ex-Dennendalbewoners. Vier van hen zochten zelf hun weg in de maatschappij. Voor de anderen werd gezorgd. Het LOMZ (Landelijk Ouderberaad Moderne Zwakzinnigenzorg), voortgekomen uit pro-ouders en werkers, was jarenlang aktief op het gebied van begeleide kamerprojecten voor zwakzinnigen, gezinsvervangende tehuizen en fasehuizen (genoteerd 1976). De vernieuwers hebben tóch gewonnen! 'Nieuw Dennendal' zou zelfs zéér ver doorwerken. Utrechtse activisten die nauw bij Nieuw Dennendal betrokken waren, richtten de Werkgroep Gezondheidszorg Utrecht (WGU) op, vanwaaruit later 'Pet met de Zet' ontstond - de groep achter onder meer het huidige 'Zetnet'. Evelien Tonkens concludeert op de achterflap van haar boek, het 'Het Zelfontplooiingsregime', dat Nieuw Dennendal op de langere termijn wel degelijk een succes was. En Piet van Seeters, die in de jaren '70 de Dennendalaffaire voor de Volkskrant op de voet volgde, concludeerde in de editie van 26 maart 1999 in een bespreking van Tonkens' proefschrift: 'De Vernieuwers hebben toch gewonnen!' (januari 2001).